Pregledni rad

https://doi.org/10.5673/sip.52.3.3

Ka društveno odgovornom arhitektonskom obrazovanju

Ana Nikezić ; Univerzitet u Beogradu, Arhitektonski fakultet, Beograd, Srbija
Nataša Janković ; Univerzitet u Beogradu, Arhitektonski fakultet, Beograd, Srbija

Sažetak

Tradicionalni sistem visokog obrazovanja posmatra arhitekturu kao umetničku
ili pak inženjersku disciplinu, te pojednostavljuje druge aspekte njenog diskursa,
kao što su sociološki, ekonomski ili ekološki. Na osnovu rezultata istraživanja
izvedenog na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu tokom rada na izbornom kursu
“Re_Birth: Novi život napuštenih prostora”, na Master akademskim studijama, ovaj rad
ispituje kako, na osnovu čega i u kojoj meri izmeštanje arhitektonskog obrazovanja iz
strogo akademskih okvira može da doprinese formiranju svestranog i društveno odgovornog
arhitekte. Uloga ovog kursa bila je da postavi konkretno mesto i zajednicu koja
ga determiniše kao strukturalni deo arhitektonskog mehanizma, nasuprot posmatranju
konteksta kao pukog fizičkog okvira, a društvene zajednice kao otežavajuće prepreke.
Sumirajući metod rada, te interpretativni potencijal zadatog tematskog i prostornog
okvira kroz studentske radove, istraživanje kroz diskusiju ukazuje na ulogu metode
“učenje na osnovu mesta” u arhitektonskom obrazovanju, te na moguće načine učvršćivanja
veze između konkretnog mesta, njegove lokalne zajednice i arhitekture kao
profesije. U tom smislu, odgovornost arhitekture kao profesije je da formira uslove
za otvaranje dijaloga između potrebe da se istovremeno poboljša nasleđe i unapredi
lokalna zajednica. Rezultati istraživanja ukazuju na tri činjenice: arhitektura kao
disciplina može se menjati kroz restruktuiranje odnosa prema čoveku i redefinisanje
odnosa prema kontekstu, pri čemu na taj način postaje alat koji podstiče društvenu
interakciju; zatim, materijalna i senzitivna svojstva arhitekture menjaju se u odnosu na
način na koji se određeno mesto koristi i značenja koja nosi, formirajući na taj način
kulturni pejzaž koji je oblikovan kroz okvir nadrealne materijalnosti, gde su zvuk, miris,
svetlost i senka, dodir i psihološki doživljaj prostora vodeći elementi arhitektonske
intervencije; i na kraju ‒ konkretno mesto se oblikuje kroz optimizaciju arhitektonske
intervencije u odnosu na lokalno stanovništvo i kulturne i istorijske reference.

Ključne riječi

arhitektonsko obrazovanje; društvena odgovornost; specifičnosti mesta

Hrčak ID:

128782

URI

https://hrcak.srce.hr/128782

Datum izdavanja:

20.10.2014.

Podaci na drugim jezicima: engleski

Posjeta: 1.903 *