Pregledni rad
Dijagnoza metaboličke inzulinske rezistencije
Diana Muačević-Katanec
Sažetak
Termin metabolička inzulinska rezistencija
upućuje na nesposobnost inzulina da proizvede svoj
uobičajeni biološki učinak u koncentraciji koja je učinkovita
u tzv. zdravih pojedinaca. Metabolička inzulinska rezistencija
može se razviti vezano uza sve aspekte djelovanja inzulina.
Na prisutnost metaboličke inzulinske rezistencije moramo
posumnjati u osoba s obiteljskom anamnezom pozitivnom na
šećernu bolest u bliskih rođaka, bolesnica s gestacijskom
šećernom bolešću ili sindromom policističnih jajnika te
u osoba s oštećenom tolerancijom glukoze, arterijskom
hipertenzijom, dislipidemijom, povišenim vrijednostima
jetrenih enzima te u debelih osoba, poglavito onih s
abdominalnim tipom pretilosti. S obzirom na to da se
inzulinska rezistencija često javlja značajno prije nego
što se pojavi ili ustanovi neko od gore spomenutih stanja,
identifi ciranje i liječenje inzulinske rezistencije u općoj
populaciji ima određeno preventivno značenje. U radu je
opisano nekoliko metoda za praćenje prisutnosti i stupnja
inzulinske rezistencije: clamp tehnika, FSIVGTT (Frequently
sampled intravenous glucose tolerance test), CIGMA
(Continuous infusion of glucose with model assessment) te
HOMA (homeostasis model assessment). Danas najčešće
rabljena metoda HOMA jednostavna je za procjenu funkcije
beta-stanica i stupnja inzulinske rezistencije iz bazalnih
vrijednosti glukoze i koncentracije inzulina, odnosno Cpeptida.
Ključne riječi
metabolička inzulinska rezistencija; clamp tehnika; FSIVGTT (Frequently sampled intravenous glucose tolerance test); CIGMA (Continuous infusion of glucose with model assessment); HOMA (homeostasis model assessment)
Hrčak ID:
19001
URI
Datum izdavanja:
15.11.2004.
Posjeta: 7.893 *