ELEKTRONEUROGRAFSKI PARAMETRI U PACIJENATA SA PREDIJABETESOM

Sažetak

Uvod:Istovremena prisutnost metaboličkih faktorarizika za dijabetes melitus tipa 2 i kardiovaskularnubolest (abdominalna
pretilost, hiperglikemija, dislipidemijai hipertenzija) ukazuju na postojanje „metaboličkogsindroma“
Cilj ovog istraživanja je bio izmjeriti elektroneurografske parametre nervusmedianusa i nervusulnarisa kod ispitanika sa
metaboličkim sindromom te utvrditi da li kod pacijenata u predijabetesu dolazi do promjena ka neuropatskom šablonu.
Metode: U istraživanje je bilo uključeno 100 ispitanika sa metaboličkim sindromom dijagnosticiranim prema kriterijima
Nacionalnog programa obrazovanja o holesterolu - Panel liječenja odraslih III.Na osnovu stepena glukoregulacije razvrstani
su u dvije jednake grupe. Grupa I (n=50), ispitanici sa normalnom kontrolom glikemije. Grupa II (n=50), ispitanici
sa predijabetesom: poremećajem glukoze natašte (PGT) ili poremećajem tolerancije na glukozu (PTG). Mjerene su
senzorne konduktivne brzine (SKB), amplituda senzornog nervnog akcionog potencijala (SNAP), motorne konduktivne
brzine (MKB), terminalna motorna latenca (TML) i kompleksi mišićnih akcionih potencijala nakon distalne stimulacije
(KMAP-I) i nakon proksimalne stimulacije (KMAP-II).
Rezultati: Svi senzorni i gotovo svi motorni parametri u grupi II su bili izmjenjeni ka neuropatskom šablonu u odnosu
na grupu I. Signifikantno su se razlikovale: amplituda SNAP-a za lijevi nervusmedianus, brzina senzornog provođenja i
amplituda SNAP-a za lijevi nervusulnaris i brzina senzornog provođenja za desni nervusulnaris, te vrijednosti KMAP-I i
KMAP-II površina za desni nervusmedianus i vrijednosti terminalne motorne latence i brzine motornog provođenja za
lijevi nervusulnaris.
Zaključak: Ispitanici sa metaboličkim sindromom i predijabetesmelitusom imaju značajne promjene u motornim i senzornim
perifernim nervima. Neuropatske promjene su moguće i u ispitanika sa metaboličkim sindromom i normalnom
glukoregulacijom.