Smrt i grad: politički leševi i sablasti Antigone

Sažetak

Autor tvrdi da se politizacija života, o kojoj govore mnogi moderni i suvremeni politički mislioci, ne može tretirati drugačije, a samim tim i bez sličnog zanimanja i važnosti, od politizacije smrti. Mrtvo tijelo predstavlja snažan simbol i kao takvo je često ispolitizirano. U radu se govori o problemu posmrtnog nasilja i pravno-političkim mehanizmima koji imaju za cilj isključiti iz političkog tijela one koji nisu živi, ali čija mrtva prisutnost prijeti živima. U tu svrhu autor rekonstruira Sofoklovu Antigonu kao paradigmatski tekst čija reinterpretacija i kontekstualizacija služi za ponovno promišljanje o grčkoj konceptualizaciji mrtvih, kao i o načinima na koje država prodire u domenu privatnih veza i pogrebnih obreda, posebice kad se bavi mrtvim izdajnicima/teroristima. Pretpostavljajući jednak ontološki status svakog mrtvog tijela, autor, s jedne strane, brani mortalistički humanizam kao jednaku mogućnost žalovanja nečijeg osobnog gubitka nasuprot državno određenim politikama žalovanja, a s druge, strane tvrdi da podvrgavanje mrtvih goloj smrti, tj. njihovim pretvaranjem u političke leševe kao pravno konstituirane mrtve ljudske entitete podložne posmrtnom političkom izopćenju, degradaciji, nasilju ili drugim dehumanizacijskim i depersonalizacijskim praksama, čini nelegitimno širenje političke moći, a samim time i vladavinu terora, kao i krajnje ljudsko zlo.