ANTONOMAZIJA – FIGURA KULTURNOGA PAMĆENJA

Sažetak

U radu se analizira funkcija antonomazije kao figure kulturnoga pamćenja. Taj trop, koji se u antici definirao kao zamjena vlastitog imena apelativom, epitetom ili perifrazom, u novovjekovnim se retorikama shvaća i kao obrnuta pojava, koja se naziva vosijanskom antonomazijom. Kulturnim se pamćenjem prenose te čuvaju figurativne i leksikalizirane antonomazije (eponimi) tzv. velikih imena, bilo stvarnih vladara, vojskovođa i umjetnika bilo književnih i filmskih likova. Nasuprot tim “velikim” imenima, kulturno pamćenje manje zajednice (regije, sela ili roda) određenim nadimcima (zapravo antonomazijama) učvršćuje svoje kolektivno pamćenje. Tipični su primjeri patronimi i metronimi te imena koja žene dobivaju prema mužu, djevojačkom prezimenu ili pak mjestu iz kojega dolaze.