Memska epidemiologija - integralni (holonski) pristup

Sažetak

U cilju što kvalitetnijeg analiziranja mema u radu se koristio pristup koji nastoji biti čim integralniji. Takav integralni pristup temelji se na teoriji holona, odnosno kreće od polazišta da se stvarnost ne sastoji samo od dijelova ili cjelina, nego od međuprožimajućih cjelina i dijelova, odnosno holona. Stoga su memi u ovom radu prije svega defi nirani kao holoni, koji sadrže noološku informaciju s tendencijom prema umnažanju (replikaciji), a koji nastaju i šire (umnažaju, prenose, repliciraju i sl.) se, unutar noosfere, »memskim oponašanjem«. U svakom slučaju, temeljeći se na Wilberovom tzv. sve-kvadrantnom sve-razinskom modelu, memi kao holoni temeljno posjeduju svoju vanjsku (to-ta), unutarnju (ja) i uzajamnu unutarnju (mi) dimenziju, odnosno stvarnost, koje su u međusobnom odnosu i uvjetovanosti, te se nalaze unutar dimenzije vremena. Nadalje, potrebno je istaknuti da mem zapravo predstavlja najmanju jedinicu koja sadrži noološku informaciju, a koja se može memski oponašati, dok sve veće od mema, a što se memski oponaša (umnaža, širi, prenosi i sl.), čini zajednicu mema, odnosno mempleks. U radu je posebna pažnja usmjerena na analizu, opis, karakteristike i oblike navedenog »memskog oponašanja«, kao i defi niranju osnovnih međuzavisnih uvjeta neophodnih pri nastanku i širenju mema, u tu svrhu je posebno konstruiran »memski epidemiološki lanac«.
Upravo se »memskim epidemiološkim lancem« podosta olakšava put objašnjavanju, jedne od temeljnih nejasnoća unutar memetike, pitanja zašto se neki memi šire (umnažaju, prenose i sl.) kod nekih ljudi, a kod drugih ne.