Izvorni znanstveni članak
https://doi.org/10.5513/JCEA01/17.1.1689
Wpływ wodnych wyciągów z bylicy piołunu (Artemisia absinthium L.) na żerowanie wybranych szkodników roślin uprawnych i ich reakcje na zapach tej rośliny
Milena RUSIN
; Department of Agricultural Environment Protection, University of Agriculture in Krakow, al. A. Mickiewicza 21, 31-120 Krakow, Poland
Janina GOSPODAREK
; Department of Agricultural Environment Protection, University of Agriculture in Krakow, al. A. Mickiewicza 21, 31-120 Krakow, Poland
Barbara BINIAŚ
; Department of Agricultural Environment Protection, University of Agriculture in Krakow, al. A. Mickiewicza 21, 31-120 Krakow, Poland
Sažetak
Celem przeprowadzonych badań było określenie oddziaływania wodnych wyciągów ze świeżej i suchej masy bylicy piołunu (Artemisia absinthium L.) na żerowanie wybranych szkodników roślin uprawnych. Ponadto przy użyciu olfaktometru zbadano ich reakcje na zapach wyżej wymienionej rośliny. Ocena intensywności żerowania oprzędzika pręgowanego (Sitona lineatus L.) została przeprowadzona poprzez mierzenie powierzchni wyżerek powodowanych przez imago. W przypadku mszycy grochowej (Acyrthosiphon pisum Harris) zbadano kontaktowe oddziaływanie wyciągów na śmiertelność osobników dorosłych i larw. Określając wpływ wyciągów z bylicy piołunu na stonkę ziemniaczaną (Leptinotarsa decemlineata Say.) ustalono masę pokarmu zjedzonego przez dorosłe chrząszcze i larwy oraz zmiany masy ciała larw. W badaniach nad reakcją olfaktometryczną wspomnianych owadów wykorzystano szklany olfaktometr „Y-tube” w przypadku chrząszczy oprzędzika pręgowanego oraz stonki ziemniaczanej, natomiast w przypadku samic uskrzydlonych mszycy grochowej użyto 4-ramiennej areny olfaktometru. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że wyciąg z suchej masy bylicy piołunu o stężeniu 10% w największym stopniu ograniczał żerowanie oprzędzików. Największą śmiertelność samic i larw mszycy grochowej odnotowano w obiektach, w których zastosowano wyciągi z suchej i świeżej masy o najwyższych stężeniach (odpowiednio 10% i 30%). Wyciąg ze świeżej masy o stężeniu 30% w największym stopniu przyczynił się do ograniczenia żerowania chrząszczy stonki ziemniaczanej, z kolei wyciąg sporządzony z suchej masy roślin o stężeniu 10% istotnie przyczynił się do zmniejszenia masy pokarmu zjedzonego przez larwy tego szkodnika. Badania z wykorzystaniem olfaktometru wykazały silną reakcję odstraszającą substancji zapachowych pochodzących od bylicy piołunu w stosunku do chrząszczy oprzędzików (samców i samic) i samców stonki ziemniaczanej.
Ključne riječi
bylica piołun (Artemisia absinthium L.); metody biotechniczne; wyciągi roślinne
Hrčak ID:
152872
URI
Datum izdavanja:
11.2.2016.
Posjeta: 1.384 *