Filologija, No. 4, 1963.
Izvorni znanstveni članak
Radmilo K. Stojanović
Sažetak
Rezime rukopisa »Les caracteristiques fondamentales de la langue serbo-croate«
U prostoru i vremenu, srpskohrvatski jezik se nalazi na sredini izrneđu istočnih i zapadnih indoevropskih jezika, krijući u sebi obilježja statičkog Istoka i dinamičnog Zapada. Stvoren je pod uticajem tri osnovna zakona: homofonije (konsonancije nominalnih nastavaka jednorodnih sklopova), heteromorfije (logičkog razlikovanja izborom diferenciranih nastavaka) i homotetije (ekvivalencije nominalne i verbalne distribucije). Isti jezik se razgrađuje, odnosno trpi promjene, pod utjecajem zakona reakcije: heterofonije (disonancije nominalnih nastavaka jednorodnih sklopova, kao posljedice samoindukcije, odnosno otpora materijalne jezične sredine), homomorfije (formalne podudarnosti raznih logičkih obilježja) i heterotetije (razlučivanja analogije između nominalnih i verbalnih ekvivalencija). Procesi su reverzibilni, pa zato i oscilatorni, a naknada guhitka jezgrovite jezične forme ogleda se u stvaranju novih fonetskih odgovarajućih cjelina.
Heteromorfiju održava logika kojoj se suprotstavlja materijalna jezična inercija kao homomorfna težnja za svođenjem nominalnih i verbalnih gradacija na osnovna tri razlikovanja (nominativ, genitiv, dativ -sadašnje, prošlo,buduće vrijeme).
Osnovno obilježje srpskohrvatskog jezika je njegov položaj u zajednici indoevropskih jezika koji mu osigurava homotetiju u punoj mjeri.
Ključne riječi
Hrčak ID:
165381
URI
Datum izdavanja:
23.8.1963.
Posjeta: 825 *