Bogoslovska smotra, Vol. 41 No. 1, 1971.
Izvorni znanstveni članak
Bonaventura Duda
; Katolički bogoslovni fakultet Sveučilišta u Zagrebu, Zagreb, Hrvatska
Sažetak
In hodiernis quaestionibus circa naturam sacerdotii catholici maximi momenti est doctrina Epistulae ad Hebraeos de sacerdotio Christi. Imprimis, sub I, discutitur quaestio terminologiae. Nam, in ipsa lingua latina christiana, et multo magis in ulterioribus linguis Europae, iam non sentitur singularitas sacerdotii Christi in Epistula ad Hebraeos. In lingua germanica, ex. gr., cum sacerdos tum Christus dicitur Priester, quod e graeco, vel latino presbyter derivatur; in lingua croata, cum presbyter tum Christus dicitur svećenik, quod e latino, vel graeco hiereus procedit. In lingua latina christiana, utique, sacerdos et presbyter tamquam synonima adhibentur relate ad ministerium ecclesiasticum, attamen Christus sacerdos tantummodo est, non presbyter. Eliamsi quaestio terminologica non est decisiva, magni momenti est ut recte perpendatur cum doctrina de sacerdotio Christi tum quaestiones de natura sacerdotii catholici. Deinde, sub II, examinatur ipsa doctrina Epistulae ad Hebraeos, praesertim in quantum formaliter docet singularitatem et aeternitatem sacerdotii Christi. Demum, sub III, nonnullae praebentur theologicae dillucidationes sacerdotii catholici, ministerialis, sub luce doctrinae de sacerdotio Christi in Epistula ad Hebraeos: 1) Tota cogitatio de natura sacerdotii cura communis tum ministerialis semper denuo reverti debet ad doctrinam de singulari sacerdotio Christi, cuius utrumque sacerdotium participatio est; 2) Sacerdotium ministeriale non est dignitas per se stans, sed pleno sensu »relativa«, et quidem dupliciter: relate ad sacerdotium Christi et relate ad sacerdotium fidelium; 3) «Presbyteratus» christianus prout in Ecclesiae traditione evolutus est, variis e fontibus excrevit, qui in Novo testamento saltem »insinuantur« — sicut aiebant theologi primi Medii aevi — cuius tamen elementum magni momenti est praecise sacerdotium ita ut valde praesto tamquam synonima adhibeantur presbyteratus et sacerdotium. In lingua auteni croata solum sacerdotium — svećeništvo remansit tamquam terminus totalis, includens omnes aspectus sacerdotii: presbyteralem, charismaticum, sacerdotalem; 4) Cultualis oeconomia Christi est principaliter existentialis, in quantum Christus, et christiani, Deum existentia propria, non ritibus (stricto sensu) colunt; in hoc tamen tempore intermedio, quoadusque Ipse veniat, haec oeconomia est etiam sacramentalis, in quantum exprimitur, realizatur, ditescit communione et nexu existentiarum, quae uniuntur — existentia Christi una cum existentia eius fidelis populi — signis sacramentalibus efficacibus; 6) Pressius determinatur locus sacerdotii ministerialis in hoc sacerdotio Christi eiusque populi, iuxta Concilii Vaticani II effata; 7) Unde fit quod Christus in sua sacramentali oeconomia — ut sacerdotium suum, in sua et cum sua Ecclesia, exerceat — indiget duobus signis: signo panis et vini, et signo presbyteri-sacerdotis; 8) Huic oeconomiae existentiali-sacramentali succedet, post eius secundum adventum, purus cultus existentialis, iuxta notissima s. Augustini verba in Po 2 citata.
Ključne riječi
Hrčak ID:
37691
URI
Datum izdavanja:
1.3.1971.
Posjeta: 1.196 *