Bogoslovska smotra, Vol. 24 No. 4, 1936.
Izvorni znanstveni članak
Stjepan Kukolja
Sažetak
Problemati conversionis »populi electi« postremis
his temporibus magis magisque attentio praebetur. Electus, deinde obcoecatus et dispersus populus in consumraatione saeculi, ante ultimum judicium ad Salvatorem et Redemptorem suum convertendus est. Hic est nucleus totius tractatus.
Idea de Deo uno et unico, de Salvatore in paradiso promisso post
diluvii poenain paulatim obnubilatur. Ne poenitus excideret elegit Deus populum israeliticum Abrahamo praeeunte, ut hanc ideam puram et incorruptam servaret. Ouem in finem dedit eis prophetas, qui per undecim saecula fidem in unum Deum, providum et remuneratorem, et morum puritatem praedicare non destiterunt, viam ad adventum venturi Regis et Salvatoris totius generis humani Jesu Christi praeparantes.
Interea pharisei et scribae, duces populi, ideam propheticam de
»Filio hominis«, qui morte crucis mundum salvare debet, subverterunt: regem, regnum Davidico splendidius conditurum expectabant; eos de jugo ferreo Romanorum liberaturum sperantes, scandalum crucis nullo modo comprehendere voluerunt. Consequens erat: Christum Regem et Salvatorem respuerunt et in apostasiam inciderunt. Causa praecipua apostasiae Christus crucifixus erat, attamen non unica. Justitiam plenam a lege per
Moysen a Deo data expectabant. Ita ergo fons justitiae ipsis non missio soteriologica Christi, sed lex videbatur, in qua indurati, missionem veram mente non intellexerunt. Nec diabolus, inimicus perennis, tamquam ratio apostasiae omitti debet. Effectus apostasiae a Christo infructuosus non erat. Populus electus maxima ex parte Salvatorem dereliquit, in cujus locum oleaster perveniet, gentes nempe paganae. Ouaestio fit: utrum hic status apostasiae usque ad finem perduraturus sit, an aliqua spes conversionis
elucescat? S. Paulus in epistola ad Rom. IX-XI affirmat populum
electum ante consummationem saeculi conversurum esse. Argumentum imprimis ex sua propria conversione assumit; deinde futuram conversionem ex historia populi tempore Ahabi regis probat. Tunc Elias et 7000 »sanctum semen« quos Deus sibi elegit et seposuit, fideles Deo permanserunt. Et hoc tempore, concludit Paulus, elegit et seposuit sibi Deus »sanctuim semen«, reliquias, quae Deo ejusque Mediatori fideles sunt, Etiamsi sit minima pars totius populi israelitici, sufficit tamen, ut Deus ope hujus parvuli numeri magnum miraculum caritatis et misericordiae
producat: conversionem nempe populi israelitici.
Fundamentum firmae expectationis S. Pauli est fidelitas divina, quae
hoc admirabile mysterium promisit. Πα̃ς 'Ιοραήλ οωδήοεται, ubi terminus Πα̃ς non est mathematice summendus.
Remanet respondendum: quo tempore haec fient? Dicit: cum plenitudo gentium Ecclesiam intrabit. Ouando vox Sponsae Christi, evangelizantis in omnibus finibus terrae audita erit, et omnes gentes — non mathematice — in ovile Christi intrabunt, tunc et populus electus, adhuc reprobatus, convertetur intrabitque tanquam postremum complementum Ecclesiam Christi. Quo facto — angelorum tubae finem saeculi annutiabunt.
Ključne riječi
Hrčak ID:
43115
URI
Datum izdavanja:
15.6.1937.
Posjeta: 1.349 *