Review article

Kliničko značenje rezistencije uzročnika akutnih respiratornih infekcija

Arjana Tambić Andrašević

Abstract

Glavni bakterijski uzročnici respiratornih
infekcija Streptococcus pneumoniae, betahemolitički
streptokok grupe A (BHS-A), Haemophilus infl uenzae i
Moraxella catarrhalis dugo su bili dobro osjetljivi na
antibiotike. Široka upotreba antibiotika dovela je, međutim,
do razvoja mnogih mehanizama rezistencije na razne
antibiotike. U liječenju respiratornih infekcija osobito je
bitan razvoj rezistencije na betalaktamske i makrolidne
antibiotike. U Hrvatskoj 29% pneumokoka pokazuje
umjerenu i 3% visoku rezistenciju na penicilin, dok je na
makrolide rezistentno 27% pneumokoka. BHS-A ne pokazuje
rezistenciju na penicilin, ali rezistencija na makrolide u
Hrvatskoj iznosi 14%. Gotovo svi izolati M. catarrhalis i mnogi
sojevi Haemophilusa infl uenzae (10% u Hrvatskoj) proizvode
beta-laktamaze, što ih čini rezistentnima na amoksicilin, ali
ne i na kombinaciju amoksicilina i inhibitora beta-laktamaza.
In vitro osjetljivost uzročnika na antibiotik primijenjen u
liječenju bitan je povoljni čimbenik u korist domaćina, no
ishod infekcije ovisi i o intrinzičnoj patogenosti uzročnika
te obrambenim snagama domaćina. Farmakokinetika (PK)
i farmakodinamika (PD) antibiotika može znatno utjecati
na djelotvornost in vivo te se PK/PD-parametri sve više
prihvaćaju u određivanju doziranja antibiotika i korekciji
graničnih koncentracija pri testiranju in vitro. Porast
rezistencije na antibiotike među respiratornim patogenima
zasada nije doveo do dramatičnog porasta smrtnosti od
respiratornih infekcija, no smrtni je ishod samo grubi
pokazatelj ishoda infekcije.

Keywords

rezistencija; respiratorni patogeni; antimikrobna terapija; praćenje rezistencije

Hrčak ID:

18830

URI

https://hrcak.srce.hr/18830

Publication date:

26.1.2005.

Article data in other languages: english

Visits: 3.786 *