Pregledni rad
https://doi.org/10.5513/JCEA01/20.1.2044
Pule genowe owsa – przegląd informacji na temat wykorzystania dzikich gatunków w ulepszaniu owsa uprawnego
Tomasz Ociepa
orcid.org/0000-0003-2540-7563
; Institute of Plant Genetics, Breeding and Biotechnology, University of Life Sciences in Lublin, Akademicka 15, 20-950 Lublin, Poland
Sažetak
Poszukiwanie cech agronomicznych i wykorzystanie nowych źródeł zmienności w hodowli owsa jest bardzo ważne z punktu widzenia hodowli. Dzikie gatunki Avena są zgrupowane w trzy pule genowe w stosunku od ich płodności z uprawnym owsem heksaploidalnym. Pierwsza oraz trzecia pula genowa są rozległe i zróżnicowane, z kolei rośliny należące do drugiej puli genowej są stosunkowo małe i słabo reprezentowane ex situ w bankach genów. Poszczególne dzikie gatunki są cennym źródłem wielu wartościowych cech, takich jak: wysoka zawartość białka, oleju, ß-glukanu i zbilansowana zawartość aminokwasów w ziarnie; krótka łodyga; tolerancja na zimno i suszę. Ponadto są źródłem genów odporności na choroby owsa, takie jak: mączniak prawdziwy, rdza koronowa i źdźbłowa, głownia lub wirus żółtej karłowatości jęczmienia (BYDV). Należy jednak pamiętać, że przenoszenie genów z gatunków dzikich do uprawnych jest długim i żmudnym procesem. Tego typu metody są stosowane w gatunku Avena z różnymi efektami końcowymi. Celem tego artykułu jest zebranie informacji na temat prób przenoszenia różnych genów z dzikich gatunków owsa na formy uprawne.
Ključne riječi
Avena L.; cechy agronomiczne; dzikie gatunki; odporność na choroby; poziom ploidalności
Hrčak ID:
218114
URI
Datum izdavanja:
19.3.2019.
Posjeta: 1.574 *