Pregledni rad
https://doi.org/10.5673/sip.59.0.2
Autofagija kapitalizma. Pandemijska kriza između prirode i društva
Pavle Milenković
orcid.org/0000-0003-2704-361X
; Univerzitet u Novom Sadu, Filozofski fakultet, Srbija
Alpar Lošonc
; Univerzitet u Novom Sadu, Fakultet tehničkih nauka, Srbija
Sažetak
Pandemijska kriza izazvana virusom COVID-19 navodi na promišljanje anatomije
i genealogije krize kapitalizma. Postojeća pandemija je tek jedna sekvenca u multiplikaciji
različitih kriza. Uvid da je društveni sistem kapitalizma podložan krizi, te da je kriza sastavni
deo društvenog ekvilibrijuma odnosno društvene dinamike stavljen je u kontekst biopolitike
i biomoći, kao i autofagijski intonirane prirodne i demografske selekcije. COVID-19 kriza
tako nameće preispitivanje mehanizama samoregulacije kapitalizma preko koncepta upravljanja
krizom i rizicima, kao i preko diskursa ugroženosti i kontrole nad prirodom koja se otela
kontroli. Subverzivno dejstvo virusa po društvenu organizaciju i društvenu mobilizaciju može
se obuhvatiti virus-teorijom (Baudrillard) koja ugroženost virusom vidi u kontekstu evolucione
supremacije visoko diferencirane društvenosti. Time se, između ostalog, dospeva do pitanja
o ontološkom statusu krize, kao i o njenoj istorijskoj kontinuiranosti/diskontinuiranosti.
Predloženo je promišljanje odnosa krize, pandemije i smrti, odnosno fenomena tanatizacije
kapitalizma kao i samog nekrokapitalizma. Posebno je razmotren, u svetlu poslednjih rasprava,
problem odnosa prirode i društva u kategorijama postnaturalizma, hibridizacije odnosno
prožimanja prirodnog i društvenog koje navodi na pomisao o brisanju razlike između prirode
i društva. Diskurs o pandemijskoj krizi neophodno je razumeti kako u svetlu dihotomije priroda-
društvo, tako i u svetlu strukturalno određene kapitalističke i neoliberalne potražnje za
neograničenim resursima.
Ključne riječi
Kapitalizam; pandemija; kriza; autofagija; virus-teorija; bio-politika; bio-moć; smrt
Hrčak ID:
255045
URI
Datum izdavanja:
1.4.2021.
Posjeta: 1.234 *