Folia onomastica Croatica, No. 29, 2020.
Izvorni znanstveni članak
https://doi.org/10.21857/9e31lhvxpm
Pluralia tantum w polskiej ojkonimii (specyfika, typologia, formy)
Urszula Bijak
orcid.org/0000-0003-0378-6929
; Instytut Języka Polskiego PAN
Sažetak
Artykuł dotyczy polskich nazw miejscowych typu plurale tantum, ich zasobu, genezy i typologii. Ojkonimy te powstawały od singularnych apelatywów i nazw własnych (osobowych, wodnych, terenowych) w wyniku onimizacji lub transonimizacji, której towarzyszyła pluralizacja (wyrażona formą fleksyjną lub sufiksem pluralnym) oraz od pluralnych apelatywów i nazw własnych w wyniku onimizacji właściwej lub transonimizacji. Forma pluralna nazw patronimicznych, rodowych, etnicznych i służebnych związana była z kolektywnym charakterem osadnictwa, natomiast w nazwach topograficznych, kulturowych i relacyjnych z różnorodnością składających się na denotat elementów. Zbiór pierwotnych pluraliów tantum został wzbogacony przez ojkonimy, które w trakcie swojego rozwoju zmieniły formę singularną na pluralną, co było związane najczęściej z podziałami obiektów. Pluralne nazwy miejscowe stanowią ok. 20% ogólnej liczby polskich ojkonimów.
Ključne riječi
plurale tantum; ojkonimy; gramatyka onomastyczna; toponomastyka
Hrčak ID:
248325
URI
Datum izdavanja:
21.12.2020.
Posjeta: 1.141 *