Bogoslovska smotra, Vol. 40 No. 1, 1970.
Izvorni znanstveni članak
Ante Tamarut
Sažetak
De die dominica utpote die relaxationis et abstinentiae ab operibus servilibus per historiam usque ad hodie auctor disserit. Jam culturae antiquissimae dies relaxationis et requiei cognoscebant. Sub A T. prohibuerat Deus omne opus in sabbato (Ex 20,8-10; 31,13-15) insinuans duo principalia motiva: alterum religiosum (sanctificandi sabbatum idemque custodiendin reverentiam ipsius Dei), alterum sociale (consulendi convenienti requiei et reparationi virium). Ecclesia primaeva diem proprie relaxationis et requiei non habebat: christiani e Judaismo conversi sabbatum ulterius colebant. Quando autem Judaeo-christiani mandato sabbati etiam paganos obligare voluerant, Ecclesia fortissime se opponebat non cognoscendo diem abstinentiae ab operibus sed tantummodo diem celebrationis eucharisticae
et conventus cum Christo glorioso (Act 20,7; 1 Cor 16,2 et Apc 1,10). Solummodo imperator Constantinus anno 321 diem Dominicam ut diem abstinentiae ab operibus declaravit. Qua lege christiani adhuc sub gravi non tenebantur-solum svnodus Orleans anno 538 habita hane legem christianos in conscientia sub gravi obligantem ediderat, quae lex solum postea in saeculo 13 in juris codicem summi pontificis Gregorii IX inserta est et pro tota Ecclesia obligans declarata. Anno 1917 haec lex iterum in CIC (can 1248) inserta est. — Per se omnis dies hebdomadae dies relaxationis esse possit, tamen relaxatio dominicalis necnon abstinentia ab operibus postulatum est celebrations eucharisticae.
Ključne riječi
Hrčak ID:
41638
URI
Datum izdavanja:
15.6.1970.
Posjeta: 1.495 *